Het spitst zich toe. Steeds meer mensen worden in het nauw gedreven. De gevolgen worden pijnlijk duidelijk, zowel op het psychologische als op het materiele vlak. Een bewustzijnsverandering kan verandering brengen, te beginnen bij onszelf. Niet langer van buiten naar binnen, maar omgekeerd van binnen naar buiten gaan leven vanuit ons hart. Daarmee kan de verandering worden ingezet.
Wilma Berkhout schrijft: ‘Je zult maar een bedrijfstak pensioen hebben (het gros) en in een middenhuur woning wonen en al jaren niet geïndexeerd worden met dat pensioen. Nu het vooruitzicht dat je niets krijgt en al weet dat behoudens een “invaarbonusje” je pensioen de inflatie nooit meer gaat bijhouden. Die verplicht foute berekeningen van DNB kloppen immers niet.
Hoe ga je het volhouden te blijven wonen en als dat niet meer kan, hoe vind je dan een goedkopere huurwoning?
Alle problemen van hogere lasten voor, wonen, energie, zorgkosten en voedsel stapelen zich in de portemonnee van de gepensioneerde. Ze gaan een voor een langzaam maar zeker omvallen. Maar kennelijk is dat de bedoeling in Nederland.’
Naast de gepensioneerden zijn er vanzelfsprekend meer groepen die steeds meer in de verdrukking komen. Ik schrijf hierover op mijn blog. Gepensioneerden zijn echter exemplarisch voor het destructieve beleid van de afgelopen decennia.
Huurders in de vrije sector gaan volgend jaar maximaal 4,1 procent meer huur betalen. Voor de middenhuur (900 tot 1185 euro per maand) is de maximale huurstijging 7,7 procent en voor de sociale huur 5 procent. Dat meldt het ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. (Bron: Telegraaf)
Inspirational image with room for presentation text and copy space. Concept hope, winning, never give up, struggle, persistence, motivation etc.
Dit is de reden waarom ik vraag om mij een zetje in de goede richting te geven om het huurhuis waarin ik nu woon te verruilen voor een – betaalbaar – koophuis
Ik voeg hier mijn persoonlijke verhaal aan toe: Mijn eerste baan was op de financiële afdeling van een verffabriek. Ik werkte daar vier jaar. Mijn tweede baan was bij een bank. Ik werkte daar tien jaar. Daarna werkte ik twintig jaar -parttime- in het hoger onderwijs.
Vanaf 2007 ben ik gaan schrijven: boeken, artikelen, blogs, publiceerde ik mijn eigen boeken – vijf – en heb ik lezingen en interviews gegeven. Van schrijven en spreken ben ik niet rijk geworden en van de banen die ik heb gehad evenmin. Het was genoeg voor het levensonderhoud van mij en mijn gezin. Een eigen woning zat er niet -meer – in nadat het enige huis dat ik had gekocht met zwaar verlies gedwongen werd verkocht.
Op de een of andere manier is de gedachte hardnekkig dat ik ruim in het geld zit, want ex-bankier en econoom… Dat is dus niet waar, ook omdat ik vooral de afgelopen vijftien jaar veel meer heb gegeven dan gevraagd voor mijn werk. Ik ben blij dat er mensen zijn die mij een donatie geven. Dat is fijn want daardoor wordt de waardering die ik gelukkig vaak hoor in praktijk gebracht. Als ik echter uit de huur wil stappen, dan heb ik daarvoor de steun nodig van een ‘White Knight’. Ik weet dat ik niet de enige ben met deze vraag, maar vind het belangrijk genoeg om aan te tonen dat het heel anders kan dan de ellendige manier waarop het nu gebeurt. Wil je iets voor mij betekenen? Stuur me dan een mail: info@adbroere.nl
Het gebeurt omdat wij niet NEE zeggen. Ons pensioengeld wordt geïnvesteerd in de uitvoering van de energietransitie, waarvoor 28 miljard euro nodig […]
