Mijn boek De Weg naar Vrijheid belooft baanbrekend te worden.
In dit verhaal komen meerdere hoofdpersonen tot leven en daarmee ook de geschiedenis van de eerste eeuwen van onze jaartelling. Door namen als Eli en Mirjam lijkt het misschien een geschiedenis vanuit het Joodse geloofsperspectief, maar dat is geenszins het geval.
In de eerste twee eeuwen na Christus was het oostelijke Middellandse Zeegebied een smeltkroes van culturen en levensbeschouwingen. De Hellenistische cultuur bracht grote filosofische stromingen voort, zoals het Platonisme en het Stoïcisme. Vanuit Perzië klonk het Zoroastrisme, met zijn leer over de strijd tussen licht en duisternis. Egypte schonk de wereld de Hermetische wijsheid, en in Judea groeide het monotheïsme van Israël — met daarbinnen de beweging van De Weg: de Nazireeërs rond Jezus en Jacobus.
Het Christendom zoals Paulus dat vormgaf, verschilde wezenlijk van De Weg.
Voor de Nazireeërs lag de kern in de innerlijke Geest van Liefde, die in het hart van ieder mens geboren kan worden. Paulus verkondigde daarentegen een externe God en een verlossing door Christus, de Zoon van God.
Tussen beide stromingen ontstond een spanning die als een veenbrand door de eerste eeuwen bleef smeulen. Toen het Romeinse rijk het Christendom adopteerde — vooral als politiek instrument — werd het lot van De Weg bezegeld.
De Weg naar Vrijheid vertelt aan de hand van verschillende personages hoe deze geestelijke en maatschappelijke verschuivingen zich voltrokken.
Het is geen religieus boek, maar een verhaal over universele waarden:
Vrijheid. Autonomie. Liefde.
Ik plaats in elk van mijn komende maandbrieven een volgend hoofdstuk van De Weg naar Vrijheid. Wil je geen van de hoofdstukken missen? Abonneer je dan op mijn brieven via deze link.
