‘De weereld is een speel toneel. Elck speelt zyn rol en kryght zyn deel.’ Deze woorden komen van de Nederlandse dichter en toneelschrijver Joost van den Vondel. Hij schreef ze in 1637, bijna vierhonderd jaar geleden.
Er zit een tijdloze wijsheid in deze woorden. Hij zegt dat er geen vrijheid van keuze is. Ieder krijgt een rol toebedeeld in het grote toneelspel dat we leven noemen. Vondel maakt ook duidelijk dat er een toneelschrijver/regisseur is van dat speeltoneel. Want wie anders zou er rollen toebedelen en ieder zijn deel laten krijgen? Wij noemen de schrijver/regisseur God. Vierhonderd jaar geleden was er geen enkele twijfel over dat een Almachtige alles bestuurde.
Het toneelstuk Lucifer is een in de hemel gesitueerd treurspel van Joost van den Vondel, geschreven van 1648 tot 1654 en in première gegaan op 2 februari 1654 in de Amsterdamse schouwburg. Wanneer God de mens boven de engelen plaatst, begint de afgunstige stedehouder Lucifer een opstand. Die eindigt wanneer veldheer Michaël de weerspannigen uit de hemel bliksemt, waarna Lucifer op aarde uit wraak het eerste mensenpaar tot de zondeval brengt. Wikipedia (NL)
In deze tijd zijn er mensen bij wie het besef ontwaakt dat wij in een gecreëerde realiteit leven. Femke van Hof noemt het de God matrix. Hoe wij, van oorsprong vrije mensen, verzeild zijn geraakt in deze God matrix is een vraag, waarop niemand, die zelf acteur is in het speeltoneel, een eenduidig antwoord kan geven.
De rollen die wij krijgen toebedeeld leiden er vanwege het duale karakter van deze wereld onveranderlijk toe, dat er tegenovergestelde belangen, meningen en doelen zijn, die mensen, rassen, landen, werelddelen et cetera met elkaar in strijd brengen. Vanuit de positieve gedachte dat ‘de wereld er beter op wordt, als iedereen zou doen wat ik voorsta’, zet de idealist zich in. Ook gelooft hij dat er leiders zijn die blijvende vrede kunnen brengen en die iedereen in de wereld zou kunnen verenigen onder dezelfde vlag.
Het prototype van de leider die dat kan is Jezus Christus. Op hem hebben heel velen hun hoop gevestigd, dat hij eens de vrede en vereniging zal brengen, waarop gehoopt wordt. Er zijn ook mensen die zeggen dat vrede en vereniging in deze wereld niet kan worden gevonden, omdat in een duale wereld alles weer in zijn tegendeel verkeert. Vrede wordt gevolgd door oorlog, groei wordt gevolgd door neergang. Als we neutraal kijken naar wat er in de afgelopen eeuwen is gebeurd, dan hebben zij een punt.
Is dit dan een boodschap van wanhoop? Nee, het is niet meer en ook niet minder dan realiteitszin. Het verklaart ook het gevoel van machteloosheid dat velen hebben als ze zich zorgen maken over het vele onrecht in deze wereld en het onvermogen om er iets tegen te doen. Het is nog erger, want onrecht is een subjectief begrip. Wat de een onrecht noemt, zal de ander gerechtigheid noemen.
De schrijver/regisseur van het grote speeltoneel heeft zijn script in ons DNA geschreven en we kunnen er niet omheen dat we binnen de context van de God matrix handelen in overeenstemming met dat script. Ben jij wakker geworden? Dan wil je de wereld niet meer veranderen. Wat dan wel? Ik schrijf over deze vraag mijn maandbrieven. Je kunt je erop abonneren.
Ad Broere
