In 2010 was het geldstelsel failliet. De schulden van banken, bedrijven, overheden en instituten over de hele wereld waren dermate hoog opgelopen dat ze nooit en te nimmer zouden kunnen worden terugbetaald. Nu is het zo, dat alles wat groot is in deze wereld niet een twee drie failliet kan gaan. Grote commerciële banken, grote centrale banken, grote bedrijven, overheden van (economisch) grote landen, hebben de geldkraan in handen of staan er dichtbij. De juistheid van deze constatering is in de afgelopen dertien jaar gebleken.
Wereldwijd is er tussen de 25 en 30 BILJOEN dollar in omloop gebracht, om de failliete boel overeind te houden. Geld dat in een gezonde situatie het gevolg is van de productie van goederen en diensten, werd uit het niets gecreëerd door centrale banken over de hele wereld. Niet dat dit een nieuwigheid was. Al in het jaar 33 pasten de Romeinen het toe. Het wordt met een duur woord Quantitative Easing genoemd. In feite is het gewoon nieuw geld uit de toverdoos (computer) tevoorschijn halen en dat gebruiken om de schijn te wekken van ‘niks aan de hand, gewoon doorlopen’.
Met elke dollar, euro, yen et cetera, die op deze manier werd gecreëerd, had de wereld een groter probleem. Want die 25 tot 30 biljoen dollar leidde niet tot een gezonde economie, waarin meer werd geïnvesteerd in bijvoorbeeld welvaart en welzijn voor de mens en in het oplossen van ziekte, honger en armoede in de wereld. Het geld bleef hangen in de financiële sector en kwam vooral in de zakken terecht van een betrekkelijk kleine groep mensen, die al bovenin de top van de geldpiramide zaten. De concentratie van geld bij enkelen is daardoor enorm geworden en er is niets mee gebeurd waarmee de mensheid is gediend. Integendeel, het geld in handen van de enkelen heeft de macht alleen maar vergroot en heeft ertoe geleid dat de wereld moet dansen naar de pijpen van die kleine groep.
‘Afgezien daarvan is er al jaren ‘overtollige liquiditeit’ in het systeem. Volgens ING gaat het nu om zo’n €525 miljard. “Ze lenen het niet uit aan de zwakke broeders in de perifere eurolanden, maar ook niet aan bedrijven en huishoudens”, aldus ING-econoom Martin van Vliet. “Voor geldontwaarding hoeft dan ook niemand bang te zijn. Pas als de banken geld uitlenen aan private partijen die er schaarse producten van kopen, ontstaat er inflatie.” (bron: FD 2012)
De geldconcentratie is als een stuwmeer dat zich heeft gevormd achter een enorme stuwdam. Achter die stuwdam leven wij, mensen. Er sijpelt een stroompje door en daarvan profiteren vooral degenen die zich het dichtst bij die stroom ophouden. Hoe verder weg, hoe minder er beschikbaar is. Het geld is door de enorme hoeveelheid ervan al lang volkomen waardeloos. Alleen de schijn dat dat niet zo is wordt overeind gehouden door de stuwmeer-stuwdam- stroom constructie. Voor verreweg de meeste mensen heeft het daardoor vooralsnog de schijn van waarde. De stuwdam begint echter steeds meer barsten te vertonen. Een serieuze barst ontstond in september 2019, toen de noodconstructie op springen stond. Het werd tijdelijk opgelost, uiteraard met nog – veel meer- geld (8 biljoen dollar door de Federal Reserve, de centrale bank van de VS). ‘Toevallig’ samenhangend met de uitbraak van C. in maart 2020. Tijdelijk, omdat meer geld het probleem alleen maar groter maakt.
Het is ronduit cynisch dat de ongeremde geldschepping over de ruggen gaat van de mensen die er geen enkel voordeel aan hebben gehad. Integendeel, de belastingbetaler krijgt de rekening gepresenteerd. En degenen die aan de top van de geldpiramide zitten betalen geen belasting. Besef daarbij dat de Federal Reserve niet in handen is van de Amerikaanse overheid. De minstens 16 biljoen dollar die deze centrale bank uit de toverdoos tevoorschijn heeft gehaald, moeten volgens afspraak vroeg of laat worden terugbetaald. Het onderpand van die 16 biljoen zijn de slechte – lees: oninbare – leningen die de Federal Reserve en andere centrale banken, zoals de Europese Centrale Bank, hebben overgenomen. Als terugbetaling wordt geëist door de Federal Reserve com suis, dan moeten de banken pas op de plaats maken, want ze hebben het geld gewoon niet om terug te betalen.
Er kunnen meerdere dingen gaan gebeuren. De centrale banken kunnen van de commerciële banken beter onderpand eisen. De commerciële banken zouden dat kunnen geven door bijvoorbeeld de woningen en ander onroerend goed die in onderpand zijn gegeven door te schuiven naar de centrale banken. Dit zou de betekenis kunnen zijn van Klaus Schwab’s uitspraak: ‘Je bezit niets meer maar je bent gelukkig’. Het bezit is dan in handen gekomen van de centrale banken, die op papier publiek eigendom zijn. Dus op papier wordt particulier bezit tot publiek bezit gemaakt. Als dit wordt gedaan dan zou dit de grootste onteigeningsactie zijn die de geschiedenis heeft gekend. Groter dan de goudroof van de Amerikaanse regering ten tijde van president Franklin Roosevelt in 1934, toen de Amerikanen werden gedwongen om hun goud voor een lage prijs te verkopen aan de overheid. Het is een niet onwaarschijnlijk scenario en zoals gezegd, de centrale banken zijn niet zo publiek als er wordt beweerd. In elk geval de Federal Reserve niet. Dus als het net dichtklapt dan heeft de macht achter de centrale banken de touwen in handen.
Het lijkt er allemaal nog niet zo op dat het zo gaat gebeuren. Voorlopig wordt de Nederlanders voorgehouden dat de koopkracht erop vooruit gaat in 2024 en dat ‘we’ het allemaal beter krijgen. Het is een koud kunstje om de watersluis in de stuwdam waar ik over schreef, verder open de zetten. Dan komt er ook voor het volk meer geld beschikbaar. Meer geld betekent echter ook weer meer inflatie, want hogere lonen en uitkeringen hebben weer hogere prijzen tot gevolg. We worden dus blij gemaakt met een dode mus. De koopkracht verbetert niet door meer geld in de economie te sluizen. Het maakt de euro er alleen maar nog waardelozer door.
In mijn boek ‘Geld in de Bijrol’ staat veel meer te lezen over dat waarover ik in dit artikel schrijf. Als je wilt begrijpen hoezeer we met z’n allen belazerd worden, dan is het lezen van dit boek zeer aan te bevelen. Het boek is te koop via mijn online boekenwinkel. De prijs is € 20, inclusief verzendkosten, plus een tijdelijke korting die je bij afrekenen kunt krijgen door deze code in te vullen: aa35cver. De subtitel van Geld in de Bijrol is ‘Op weg naar een menswaardige samenleving’. Bevrijd te zijn van dit geldsysteem is een belangrijke stap in die richting.
© Ad Broere
