Op 18 september 2019 maakte Iwanjka Geerdink op 46-jarige leeftijd zelf een eind aan zijn aardse bestaan. Iwanjka was een idealistisch en zachtmoedig mens. Hij doorzag het destructieve geweld dat door geld op de mensheid wordt uitgeoefend. Zijn initiatief, de Ziny, was een antwoord op de digitale (crypto) currency. Zelf noemde hij het niet ‘geld’ maar een economisch activatiemiddel. Ik ontmoette Iwanjka op een Tegenlicht meetup in Amersfoort, waar hij een geïnspireerde voordracht gaf over de Ziny. Dit was voor mij aanleiding om zijn initiatief op te nemen in ‘Geld in de Bijrol’:
Het menselijke alternatief, de Ziny
“De Nederlander Iwanjka Geerdink heeft een alternatief bedacht voor cryptogeld dat begrijpelijk en toegankelijk is voor iedereen. Zijn uitgangspunt is dat iedereen in staat moet zijn om geld te mijnen, niet alleen de mensen met verstand van computers en computerprogramma’s, die het geld hebben om erin te investeren. Het geld dat geen geld is, maar een activatiemiddel van de economische bloedsomloop, heet Ziny en dit betekent zinvolle currency. Iedereen kan Ziny’s verdienen door zinvol werk te doen voor de gemeenschap. Een uur werk voor de gemeenschap levert één Ziny op. Hiermee kan in de primaire levensbehoeften – voeding, kleding, drinken, dak boven je hoofd – worden voorzien. De initiatiefnemer zette op een Tegenlicht Meetup de volgende eigenschappen op een rij:
Het grootste goed van dit initiatief is dat het dicht bij de mensen staat en dat het van mensen zelf uitgaat. Het is begrijpelijk en kan ertoe gaan bijdragen dat het armoedeprobleem wordt aangepakt. Er zijn nog heel wat hindernissen die moeten worden geslecht voordat de Ziny in de praktijk van betekenis kan worden. Wie zorgt er bijvoorbeeld voor dat mensen die Ziny’s hebben verdiend ze ook krijgen? Wie stelt vast of de Ziny’s ook echt zijn verdiend: wat voor werk is ervoor gedaan? Welke bedrijven, bakkers, supermarkten, kleding- en schoenenwinkels et cetera zijn bereid ze te accepteren als betaling? Er is veel medewerking van (lagere) overheid en bedrijfsleven voor nodig om deze munt echt te laten werken. Ook moet er een manier worden gevonden om overtollige Ziny’s kwijt te raken. Bijvoorbeeld door de bakker de gelegenheid te bieden de Ziny’s om te wisselen voor euro’s, als de bakker zelf geen bestedingsmogelijkheden heeft voor zijn Ziny’s. Dit zou bijvoorbeeld door de gemeente kunnen worden gedaan, omdat daar belang is bij het slagen van dit project en omdat tevreden deelnemers eerder bereid zijn om door te gaan met hun deelname. Geen probleem is te groot of er is wel een oplossing voor te bedenken, als de wil aanwezig is om een succes van dit initiatief te maken.”
Iwanjka heeft zich ingezet om een succes te maken van zijn initiatief. Hij ging in gesprek met de Gemeente Amersfoort. Er was belangstelling voor zijn plan. Het zou vooral de groeiende groep mensen aan de onderkant van de samenleving kunnen helpen. Helaas stuitte ook Iwanjka op de ambtelijke houding, de regelgeving en het gebrek aan werkelijk enthousiasme. Gedesillusioneerd liet hij zijn plan varen. Ik zeg niet dat dit de reden was waarom Iwanjka uit het leven is gestapt. In een mail die ik van hem in april 2019 ontving schreef hij: “ken je de berichten van vrouwen die geen kind op de wereld willen zetten ivm klimaatcrisis (zwartbeeld)? Dat heb ik met schuld creërende currencies… en zo nog een paar thema’s.”
Het zou mooi zijn als er onder zijn leeftijdgenoten mensen zouden zijn die zijn initiatief oppakken en verder uitwerken. Zeker nu er steeds meer mensen materieel gebrek lijden. Het is in elk geval de beste manier om Iwanjka te gedenken.
© Ad Broere
