De technologie, die de mens heeft ontwikkeld om aarde, vuur, lucht en water naar zijn hand te zetten, is kinderspel vergeleken met de kracht van de natuur. De ontzagwekkende manifestatie van lavaerupties op IJsland zijn hier een voorbeeld van. Omdat de mensheid zijn verbinding met de natuur kwijt is, zal het de wereld overvallen als deze zich in haar volledige kracht gaat tonen. En ons ook bescheidener maken, want de aarde laat zich niet knechten.
Lavastromen
Wanneer er vulkaanuitbarstingen in IJsland plaatsvinden, is dat een krachtige herinnering aan de immense kracht van de natuur en haar vermogen om het land terug te winnen, waarbij de menselijke inspanningen om de impact ervan te beheersen of te verminderen teniet worden gedaan. De lavastromen die voortkomen uit deze uitbarstingen zijn onstuitbare natuurverschijnselen, die zich onverbiddelijk door het landschap voortbewegen en het hervormen op een manier waar de mens geen invloed op heeft.
In IJsland maken vulkaanuitbarstingen deel uit van de dynamische geologische activiteit van het land, dat op de Mid-Atlantische Rug ligt. Door deze ligging is het een hotspot voor vulkanische activiteit, met veelvuldige uitbarstingen in de loop van de geschiedenis. Wanneer een vulkaan uitbarst, barst gesmolten lava uit de aardkorst en stroomt langs de hellingen en over het land. Deze lava kan alles op zijn pad vernietigen, inclusief huizen, wegen en landbouwgrond, en een getransformeerd en vaak onherkenbaar landschap achterlaten.
Pogingen om de lavastroom te stoppen of om te leiden zijn meestal vruchteloos. Historische pogingen, zoals tijdens de uitbarsting van Eldfell op het eiland Heimaey in 1973, bestonden uit het pompen van zeewater op de oprukkende lava om deze af te koelen en te laten stollen. Hoewel deze pogingen gedeeltelijk succesvol waren, hadden ze slechts een beperkte reikwijdte en vertraagden ze de opmars van de lava slechts lichtjes. Uiteindelijk dicteerde de brute kracht van de uitbarsting het verloop van de gebeurtenissen, wat illustreert dat wanneer de natuur besluit haar domein weer op te eisen, menselijke interventies slechts tijdelijke maatregelen zijn tegen haar meedogenloze kracht.
De uitbarsting van de vulkaan Fagradalsfjall in 2021 illustreert deze realiteit nog eens. Ondanks moderne technologie en geavanceerde bewakingssystemen gingen de lavastromen onverminderd door, wat de grenzen van de menselijke controle benadrukt. De uitbarsting trok duizenden bezoekers die uit de eerste hand getuige waren van de ontzagwekkende en vernederende kracht van vulkanische activiteit.
Op deze momenten wordt de dominantie van de natuur duidelijk. Het land wordt opnieuw gevormd, nieuwe formaties ontstaan en de omgeving wordt onherroepelijk veranderd. Zulke gebeurtenissen onderstrepen de realiteit dat, ondanks technologische vooruitgang en menselijk vernuft, de natuurkrachten niet te beheersen zijn en het herinnert ons aan onze plaats binnen de bredere context van de krachtige en steeds veranderende werking van de aarde.
Zonnevlammen
Door de recente manifestatie van het noorderlicht ‘Aurealis Borialis’, is de aandacht van velen gevestigd op de werking van de Zon. Met ontzagwekkende uitbarstingen slingert de Zon geweldige hoeveelheden hoogfrequente energie in de ruimte. Deze energie verandert evenals dat met de IJslandse lava het geval is, het ‘aardelandschap’. De effecten ervan zijn echter vooral waarneembaar buiten het smalle spectrum waarbinnen wij onze ‘werkelijkheid’ waarnemen. De zonnestormen hebben een veel grotere invloed op de aarde en alles wat erop leeft dan wij direct waarnemen. Ook hier gaat de natuur zijn eigen weg en heeft het laatste woord. Gelukkig maar, want ook de mens die voor God denkt te kunnen spelen, zal tot de ontdekking komen dat dit de echte realiteit is.
