Het was zo warm.. in Sevilla… Hoe oud is dit liedje al. Nee, nu is het pas warm, alarmistisch bericht in de VK. Een van de vele verontrustende berichten in de media over dit onderwerp. Wel vijftig graden… Zoals gewoonlijk zonder onderbouwing. Hier de feiten voor vandaag in Spanje en in contrast het hoge Noorden. 36 graden in Sevilla… 21 graden in Bilbao. Niet exceptioneel voor Sevilla en zelfs aan de koele kant voor Bilbao. In Scandinavië en in Schotland geen sprake van hoge temperaturen… In tegendeel Aberdeen (Schotland) 15 graden en Bergen (Noorwegen) 13 graden. Accepteer geen verhalen meer. Vraag om de feiten. Hieronder staat de vertaling van een artikel uit 2021 naar aanleiding van de BBC documentaire film ‘The Trick’.
Hackers stalen in 2009 duizenden e-mails en documenten van de Climatic Research Unit van de Universiteit van East Anglia in Norwich.
Line of Duty-acteur Jason Watkins speelt in The Trick de rol van klimaatwetenschapper professor Philip Jones. De documentaire van oktober 2021 is niet – meer – beschikbaar op internet.
Watkins zei dat het een “voorrecht was om de briljante wetenschapper te spelen… wiens eigen wereld zo bedreigd werd”.
The Trick vertelt het verhaal van de professor, die directeur was van de Climatic Research Unit.
Professor Jones werd het slachtoffer van cyberterrorisme toen gestolen e-mails werden gebruikt door ontkenners van de door de mens veroorzaakte klimaatverandering om hun visie op de opwarming van de aarde te promoten in de aanloop naar een internationale conferentie.
https://www.bbc.co.uk/news/uk-england-norfolk-57402743
Terwijl de BBC de geschiedenis wil herschrijven, is het goed om het echte verhaal in herinnering te brengen:
Een week nadat mijn collega James Delingpole op zijn Telegraph blog de term “Climategate” had bedacht om het schandaal te beschrijven dat werd onthuld door de gelekte e-mails van de Climatic Research Unit van de Universiteit van East Anglia, liet Google zien dat het woord nu meer dan negen miljoen keer op het internet is verschenen. Maar in al deze elektronische berichtgeving is één enorm relevant punt over deze duizenden documenten grotendeels over het hoofd gezien.
De reden waarom zelfs George Monbiot van de Guardian zijn totale schok en afschuw heeft uitgesproken over het beeld dat uit de documenten naar voren komt, is dat de auteurs ervan niet zomaar een stel academici zijn. Hun belang kan niet worden overschat. Waar we hier naar kijken is de kleine groep wetenschappers die jarenlang meer invloed heeft gehad op het wereldwijde alarm over de opwarming van de aarde dan welke andere groep ook, niet in de laatste plaats door de rol die ze spelen in het hart van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de VN.
Professor Philip Jones, de directeur van de CRU, is verantwoordelijk voor de twee belangrijkste gegevensverzamelingen die het IPCC gebruikt om zijn rapporten op te stellen. Door zijn link met het Hadley Centre, onderdeel van het UK Met Office, dat de meeste van de belangrijkste wetenschappelijke medewerkers van het IPCC selecteert, is zijn wereldwijde temperatuurregistratie de belangrijkste van de vier sets temperatuurgegevens waarop het IPCC en regeringen zich baseren – niet in het minst voor hun voorspellingen dat de wereld zal opwarmen tot catastrofale niveaus tenzij er triljoenen dollars worden uitgegeven om dit te voorkomen.
Dr. Jones is ook een belangrijk lid van de hechte groep Amerikaanse en Britse wetenschappers die verantwoordelijk is voor het promoten van het beeld van de wereldtemperaturen dat wordt gegeven door de “hockeystick” grafiek van Michael Mann. Deze grafiek zette 10 jaar geleden de klimaatgeschiedenis op zijn kop door aan te tonen dat, na 1000 jaar van daling, de wereldtemperaturen recentelijk zijn gestegen naar het hoogste niveau in de geregistreerde geschiedenis.
De grafiek kreeg een sterrol van het IPCC, niet in de laatste plaats omdat de grafiek de lang geaccepteerde middeleeuwse warme periode leek te elimineren toen de temperaturen hoger waren dan vandaag de dag.
Sinds 2003, toen de statistische methodes die gebruikt werden om de “hockeystick” te maken voor het eerst werden ontmaskerd als fundamenteel onjuist door een deskundige Canadese statisticus Steve McIntyre , is er echter een steeds verhitere strijd aan de gang tussen de aanhangers van Mann, die zichzelf het “Hockey Team” noemen, en McIntyre en zijn eigen bondgenoten, die de hele statistische basis waarop het IPCC en CRU hun zaak bouwen steeds vernietigender in twijfel trekken.
De afzenders en ontvangers van de gelekte e-mails van het CRU vormen een lijst van de wetenschappelijke elite van het IPCC, waaronder niet alleen het “Hockey Team”, zoals Dr Mann zelf, Dr Jones en zijn CRU-collega Keith Briffa, maar ook Ben Santer, verantwoordelijk voor een zeer controversiële herschrijving van belangrijke passages in het IPCC rapport van 1995; Kevin Trenberth, die op soortgelijke controversiële wijze het IPCC aanzette tot paniekzaaierij over orkaanactiviteit; en Gavin Schmidt, rechterhand van Al Gore’s bondgenoot Dr James Hansen, wiens eigen GISS-gegevens over oppervlaktetemperaturen alleen nog maar belangrijker zijn dan die van het CRU zelf.
De gelekte documenten bevatten in het bijzonder drie punten die een schokgolf teweeg hebben gebracht onder geïnformeerde waarnemers over de hele wereld. Misschien wel de meest voor de hand liggende, zoals helder samengevat door Willis Eschenbach (zie McIntyre’s blog Climate Audit en Anthony Watt’s blog Watts Up With That ), is de zeer verontrustende reeks e-mails die laten zien hoe Dr Jones en zijn collega’s al jaren discussiëren over de slinkse tactieken waarmee ze het vrijgeven van hun gegevens aan buitenstaanders onder de wetten op vrijheid van informatie kunnen ontwijken.
Ze hebben elk mogelijk excuus bedacht om de achtergrondgegevens waarop hun bevindingen en temperatuurgegevens waren gebaseerd, te verbergen.
Dit is op zichzelf al een groot schandaal geworden, niet in de laatste plaats de weigering van Dr. Jones om de basisgegevens vrij te geven waarop het CRU zijn enorm invloedrijke temperatuurregistratie heeft gebaseerd, wat afgelopen zomer culmineerde in zijn opzienbarende bewering dat veel van de gegevens van over de hele wereld gewoon “verloren” waren gegaan. Het meest belastend van alles zijn de e-mails waarin wetenschappers wordt geadviseerd om grote stukken data te verwijderen, wat, wanneer dit gebeurt na ontvangst van een verzoek om vrijheid van informatie, een strafbaar feit is.
Maar de vraag die onvermijdelijk voortkomt uit deze systematische weigering om hun gegevens vrij te geven is: wat willen deze wetenschappers zo graag verbergen? De tweede en meest schokkende onthulling van de gelekte documenten is hoe ze laten zien dat de wetenschappers proberen om gegevens te manipuleren door middel van hun kronkelige computerprogramma’s, altijd om in slechts één gewenste richting te wijzen – om temperaturen in het verleden te verlagen en recente temperaturen naar boven “bij te stellen”, om de indruk van een versnelde opwarming over te brengen. Dit komt zo vaak naar voren (niet in de laatste plaats in de documenten met betrekking tot computergegevens in het Harry Read Me dossier) dat het het meest verontrustende element van het hele verhaal wordt. Dit is wat de heer McIntyre Dr. Hansen vorig jaar betrapte met zijn GISS temperatuurgegevens (waarna Hansen gedwongen werd zijn gegevens te herzien), en nu zijn er nog twee schokkende voorbeelden aan het licht gekomen uit Australië en Nieuw-Zeeland.
In elk van deze landen was het voor lokale wetenschappers mogelijk om de officiële temperatuurregistratie te vergelijken met de oorspronkelijke gegevens waarop deze zogenaamd gebaseerd was. In elk geval is het duidelijk dat dezelfde truc is toegepast – om een in wezen vlakke temperatuurgrafiek te veranderen in een grafiek die een gestage temperatuurstijging laat zien. En in alle gevallen werd deze manipulatie uitgevoerd onder invloed van het CRU.
Wat tragisch duidelijk wordt uit het Harry Read Me dossier is het beeld dat het geeft van de CRU wetenschappers die hopeloos in de knoop zaten met de complexe computerprogramma’s die ze hadden bedacht om hun gegevens in de gewenste richting te verdraaien, waarbij ze meer dan eens hun eigen wanhoop uitten over hoe moeilijk het was om de gewenste resultaten te krijgen.
De derde schokkende onthulling van deze documenten is de meedogenloze manier waarop deze academici vastbesloten zijn om elke deskundige die vraagtekens zet bij de bevindingen waartoe ze met zulke dubieuze methoden zijn gekomen het zwijgen op te leggen – niet alleen door te weigeren om hun basisgegevens vrij te geven, maar ook door elk wetenschappelijk tijdschrift dat het waagt om het werk van hun critici te publiceren in diskrediet te brengen en te verbannen. Het lijkt erop dat ze tot alles bereid zijn om het wetenschappelijk debat op deze manier te smoren, niet in de laatste plaats door ervoor te zorgen dat er geen afwijkend onderzoek op de pagina’s van de IPCC-rapporten terechtkomt.
In 2006, toen de eminente Amerikaanse statisticus professor Edward Wegman een deskundig rapport uitbracht voor het Amerikaanse Congres waarin hij Steve McIntyre’s afbraak van de “hockeystick” rechtvaardigde, hekelde hij de manier waarop deze zelfde “hechte groep” academici maar al te graag met elkaar leek samen te werken en elkaars papers te “beoordelen” om zo de bevindingen van die IPCC-rapporten te domineren waarvan een groot deel van de toekomst van de Amerikaanse en wereldeconomie afhangt. In het licht van de laatste onthullingen lijkt het nu nog duidelijker dat deze mannen de principes die ten grondslag liggen aan echt wetenschappelijk onderzoek en debat niet hebben nageleefd. Een gerespecteerde Amerikaanse klimaatwetenschapper, Dr. Eduardo Zorita, heeft al opgeroepen om Dr. Mann en Dr. Jones uit te sluiten van verdere deelname aan het IPCC. Zelfs onze eigen George Monbiot, geschokt door de ontdekking hoe hij is verraden door de zogenaamde experts die hij zo lang heeft vereerd en geciteerd, heeft Dr Jones opgeroepen om af te treden als hoofd van het CRU.
De voormalige kanselier Lord (Nigel) Lawson, die vorige week zijn nieuwe denktank, de Global Warming Policy Foundation, lanceerde, riep terecht op tot een echt onafhankelijk onderzoek naar de wirwar van bedriegerij die door de CRU-lekken aan het licht is gekomen. Maar het onderzoek waar vrijdag over werd gesproken en dat mogelijk zal worden voorgezeten door Lord Rees, voorzitter van de Royal Society – zelf lange tijd een schaamteloze propagandist voor de warmtemakers – is bij lange na niet wat Lord Lawson in gedachten had. Ons hopeloos gecompromitteerde wetenschappelijke establishment mag niet wegkomen met een witwassen van wat het grootste wetenschappelijke schandaal van onze tijd is geworden.
