Dagelijks krijgen we informatie over het enorme aantal besmettingen met covid-19, ook wel ‘gevallen’ genoemd. Ook worden het aantal ic opnames vanwege covid-19 gemeld, evenals het aantal sterfgevallen, toegeschreven aan covid-19. De verhouding van deze drie is zelden zichtbaar.
In deze grafiek wordt de verhouding tussen besmettingen, ic opnames en sterfgevallen voor Nederland weergegeven, het zijn de totalen van deze drie op 3 september, 10 september et cetera tot en met 22 oktober:
Het is duidelijk dat het aantal besmettingen veel groter is dan zowel de ic opnames als de sterfgevallen. Ook is duidelijk dat er een explosieve groei is in Nederland in het aantal besmettingen terwijl de ic opnames en de sterfgevallen daarbij achterblijven. Er is wel een toename van de ic opnames en ook van de sterfgevallen toegeschreven aan covid, maar niet in verhouding tot de besmettingenexplosie:
Tussen 3 september en 22 oktober zijn er 1000 ic opnames geregistreerd en 700 sterfgevallen, toegeschreven aan covid, terwijl er 180.000 meer besmettingen zijn doorgegeven door de GGD’s. Het is daarom hoogst merkwaardig om het aantal besmettingen als uitgangspunt te nemen voor het beleid.
Ter vergelijking hieronder Zweden voor dezelfde periode:
Ook in Zweden overtreft het aantal besmettingen de sterfgevallen en ic opnames sterk. Het valt echter ook op dat de toename van het aantal besmettingen veel minder sterk is dan in Nederland. Dit komt niet omdat er in Zweden minder wordt getest. In Zweden zijn op 20 oktober 1900 mensen per 10.000 inwoners getest en in Nederland 1675 per 10.000 (bron WorldoMeters)
Het aantal sterfgevallen en het aantal ic opnames voor Zweden ziet er als volgt uit:
Tussen 3 september en 22 oktober is het aantal sterfgevallen, toegeschreven aan covid toegenomen met 96 mensen. Het aantal ic opnames nam toe met 82 mensen. Beide getallen tekenen nogal scherp af tegen de Nederlandse situatie.
Eerder werden de grafieken van het Deense EuroMomo door mij gepresenteerd. EuroMomo geeft wekelijks de mate waarin de sterfte afwijkt van het normale gemiddelde voor die periode. Het heeft niets te maken met bevolkingsdichtheid, gemiddelde leeftijd, cultuurverschillen et cetera. Als twee landen worden vergeleken, land A met een gemiddelde leeftijd van 40 jaar en gemiddeld 100 inwoners per km2 en land B met een gemiddelde leeftijd van 55 jaar en 400 inwoners per km2, dan zal de normale, gemiddelde sterfte in land B hoger liggen dan in land A. De afwijking (standaarddeviatie) van dat gemiddelde kan in land A echter groter zijn dan in land B door een relatief hoge sterfte ten opzichte van dat gemiddelde. Vergelijking tussen Zweden en Nederland is daarom relevant. Tot en met week 43 2020 zien we voor de beide landen het volgende patroon:
Vergelijking tussen de twee patronen maakt duidelijk dat de sterfte in Zweden sinds week 28 rond het gemiddelde ligt en in Nederland ligt het tussen week 20 en week 32 rond het gemiddelde, om in week 33 een sprong te maken, als gevolg van de hitte in die periode?, om daarna tot het normale patroon terug te keren tot in september toen er verscherpte maatregelen werden afgekondigd door de Nederlandse overheid. Volgens het CBS was het aantal overledenen in week 42 ongeveer gelijk aan week 33.
Nederland is een ‘vergrijzend’ land. Het aantal sterfgevallen van 65 plussers neemt toe, zonder dat het percentage sterfgevallen ten opzichte van het totale aantal 65 plussers hoger wordt, zoals blijkt uit deze tabel:
Zweden ziet de toename van het aantal besmettingen in dat land niet als een bewijs dat er maatregelen moeten worden genomen. Eerder als een bevestiging van de lage Infection Fatility Rate (de verhouding tussen sterfgevallen en besmettingen) voor covid.
Nederland raakt in paniek door de explosieve stijging van het aantal besmettingen. De reden daarvoor ligt bij de ic’s. Nederland heeft een tekort aan gespecialiseerde artsen en verpleegkundigen. Daarom vreest men toename van de ic opnames. Dr. Erwin Kompanje schrijft hierover. Covid blijkt in Nederland dus vooral een IC capaciteitsprobleem te zijn. De verantwoordelijken hiervoor zijn de bewindslieden in Rutte I, II en III. Zij hadden moeten weten dat de vergrijzing in Nederland voor problemen had kunnen zorgen als er onvoldoende rekening zou worden gehouden met de zwaardere griepepidemieën. Het blijft een raadsel waarom Nederland het niet voor elkaar heeft gekregen om met een jaarbudget van minstens € 100 miljard een even voortreffelijke zorg te organiseren als dat in Duitsland het geval is.
Als Nederland het delta -ventilatieplan van Maurice de Hond heel snel gaat uitvoeren, te beginnen in verpleeg-, verzorgings- en ziekenhuizen, dan kan de toestroom naar de IC’s wellicht worden gestuit. Hoewel het natuurlijk nog steeds een vraag blijft of die enorme toestroom er wel is en of de covid-verschijnselen niet milder zijn dan in het voorjaar. Feit blijft dat Nederland vergrijst en dat Rutte III het aan de geplaagde Nederlandse bevolking verplicht is om te investeren in het leefbaar houden van een vergrijzende samenleving.
(c) Ad Broere
